Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / garip ama güzeldi bir zaman günler

Yazardan en yeniler

kimine göre ne olursa olsun değmezdi hiç bir şey için üzülmeye. kimisi eyvallah der geçer kimisi kaderim der çekerdi. kiminin zaten tabiri caizse ne dedesi var dı ne derdi. insanlar bahçelerde çaylarını içer bir taraftan da dedikodu çekiştirirlerdi. uzun olurdu günler ve yapacak birçok lüzümsuz işler vardı. ocakta yanan yemeğin yada sabahtan kalma biriken bulaşıkların iki çift fazla konuşmanın yanında hiç bir önemi yoktu. ' benden duymuş olma ama..' cümlesi ile başlayan 'evlerden ırak' cümlesiyle biten kendilerince iyilik düşünülen sohbetler vardı erkeğinde kadınında. sokaklar dar evler bitişik. herbiri birbirinden eski birbirinden rutubetliydi duvarlar. bir asuman teyze vardı.. kısa boylu hafif şişman. öyle siyahtı ki teni yalan değil görünce korkardım. mahallemizin yegane gözcüsüydü bir zamanlar. havada uçan karada kaçan bile kurtulamazdı onun gözünden kulağından.kim nereye gitmiş nereden gelmiş ne almış ne satmış herbirşeyden haberi olurdu. sonra bir ismet amca vardı.. sigarasını sarar bahcesine yaptığı çardakta sedirine kurulur ' alçak dağlar ı ben yarattım yükseklere imza attım' havasınca geleni geçeni süzer herkese söyleyecek bir söz muhakkak bulurdu. Yakup amcayı perıza yengeyi anlatmıyorum bile. zaten haftanın üç beş günü muhakkak kavgalı olurlar bir iki gün ateş kesten sonra yine başlarlardı. hacer teyze vardı birde. o herkesden başkaydı. diğerlerine pek uymaz genelde pencereden takip ederdi olanları. en çok onunla iyiydi aram.. tabi bahcesinde ki o nar gibi yanan elmaları olmasaydı nasıl olurdu bilmem ama severdim onu o da beni severdi. kocası ahmet amca ki o zaten bambaşkaydı. hersene ağaçlar meyve verince koca bir poşet toplar bize getirirdi. bense o getirdiği elmalardan bir tanesine elimi sürmem onun evden çıkmasını gözetlerdim. ve humarsızca dalardım ağaçlarına. kendi elimle dalından koparıp bir güzel yerdim. arada sırada ağacın dalını da kırdığım olurdu tabi şimdi pişmanım ama o zaman farklı bir heyecanı vardı onunda. birçok kez düşüp kafamı gözümü dağıttım zamanları saymazsak. ve her sabah şikayete gelirdi ahmet amca.' hay deli kız toplayıp verdiğimi yemiyorsun anladık. hadi elmaları da yoluyorsun onu da anladık ama bari dalını kırma be kızım' diye başlardı veryansına. ben bir daha yapmayacağıma söz verirdim özür dilerdim, evden ayrıldığı anda ağacın tepesine biterdim. oyun oynadığımız bir çayır vardı. çok büyük ve çok geniş biryerdi. gerçi hepi topu bir avuç çocuktuk ama yıne de eğlenmesini biliyorduk. oynardık yorulurduk acıkırdık susardık. evi yakın olan kapar gelirdi nevaleyi. ne araklayabilirse . kimse kimseden tiksinmez bir ekmeği beş kişi dişlerdik. mutluyduk bir vakitler. ne korkumuz vardı ne telaşımız. büyükler gibi değildik biz kavgamızı eder birbirimizi tekmeler sonra kanayan yaramızı iyileştirmeye çalışırdık. büyükler gibi değildik birbirimize laf söyletmez birbirimizi yermezdik. ve büyükler gibi olmadık. oyuncağımız varsa olmayanın yanında oynamadık sakladık. mutluyduk işte.. mutluyduk çünki masumduk

garip ama güzeldi bir zaman günler

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler