Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / DOĞANIN MUCİZELERİ

Toprağın eşsiz kokusuyla güne uyanmıştım. Yaz yağmurları yağmaya başlamış, hava artık yenileniyor, mis kokularından bize armağan ediyordu. Gökyüzüne, kuşlara, insanlara bu kokular eşliğinde bakıyordum. Çoğu insan yağmurdan pek hoşlanmaz. Çoğu insan ise yağmur yağdığında koşuşturarak evlerine gitmek yerine, o güzel havanın tadını çıkararak sakin bir şekilde yürümeyi tercih eder; sanırım ben de onlardan birisiyim. Yağmur sonrası toprak kokusu, havanın fabrika kokularından arınıp insana gelen temiz kokusu ve daha birçok şey...İnsan neden sevmez ki yağmuru? Sadece ilkbaharda da değil, her mevsim doğa bize gülümsüyor sanki. Biz her ne kadar nankörce davranıp doğayı kirletsek bile, bize dört mevsim gülümsemeye devam ediyor. Ben cam kenarında uzun düşüncelere dalıp gitmişken, ev arkadaşım çoktan uyanmıştı bile. Onun sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım ve kendime geldim. Bugün Dünya Sağlık Günü'ydü. Covid-19 virüsü sonrası rahat nefes almamızı sağlayan sağlık çalışanlarımızın günü. Ailelerini günlerce, belki de haftalarca görmeden canla başla çalışan o abilerimizin/ablalarımızın günü. Bugün arkadaşlarımızla toplanmaya ve gidebildiğimiz kadar hastaneye giderek onlara teşekkür edip, hediyeler vermeye karar verdik. Cam kenarından ve düşüncelerimden sıyrılıp kahvaltı hazırlamaya başladım... Kahvaltımızı yaptıktan hemen sonra evimizin neşe kaynağı olan 2 kedimizi annelerimize bıraktık. Arkadaşlarımızla bir meydanda toplanıp, hep birlikte hastaneleri gezmeye başladık. Kadın-erkek, genç-yaşlı doktor ayırt etmeden görevimizi yaptık. Onların sayesinde rahat bir nefes aldığımızı, bu yüzden de bu teşekkürü onlara borç bildiğimizi açıkladık. Çok mutlu oldular. Yaşadığımız şehirde o kadar çok hastane olmadığı için, hava kararmadan bitirmiştik işimizi. Hep birlikte bir yemek yiyip, evlerimize doğru yola koyulduk. Kedilerimizi almaya gittiğimiz zaman, annelerimize anlattık günümüzü. ?Çok iyi yaptınız çocuklar, sizinle gurur duyuyoruz' dediler ve bu bizi daha da mutlu etti. Dünya gittikçe kötü bir hal alıyor, ancak hala bir yerlerde bizim gibi olan insanlar olduğuna inanıyorum. Dünya değil aslında, dünyadakiler kötü bir hal almaya başladı. Bir insanın canına kast etmek bir insana ne gibi bir olanak sağlayabilir ki? Veyahut bir hayvanın canına kıymak. Dünyayı kirleten tam olarak biziz, insanlarız, aslında. Geçtiğimiz 2 sene boyunca COVİD-19 adlı bir virüsle karşı karşıyaydık. Okullar, eğlence yerleri, kafeler, Alışveriş Merkezleri, iş yerleri kapandı. Otobüslerdeki yolcu sayıları yarı yarıya indirildi ve daha birçok yasak geldi. Herkes grip olur gibi, COVİD-19 virüsü oluyordu. Aşı çalışmaları devam etse de, hala tam bir çözüme ulaşılamamıştı ne yazık ki. Aradan 1 sene geçmişti ancak yasaklar hala ilk günkü gibiydi. Ancak çok sonra herkes yaptığı hataların farkında vardı. Daha dikkatli ve titiz olması gerektiğinin, yediklerinin/içtiklerinin çöp kutusuna atılması gerektiği gerçeğini kabul ettiler. Bu şekilde vaka sayıları, ölümler git gide düşüş gösterdi. Herkesin içinde ?Ya tekrar başlarsa?' korkusu oluştu, bu sayede daha dikkatli olmaya devam ettiler. Şu anda ise virüsten eser kalmadı. Okullarımıza gidebiliyoruz, gezmek isteyenler gezebiliyor, işçiler işlerine rahatlıkla gidebiliyor. Bu virüs sonrası çoğu kişi şöyle bir yorum yaptı: Biz bu zamana kadar doğaya hep kötü davrandık, eziyet ettik ve o da bizi gözle görülmeyecek bir virüsle cezalandırdı... Ne yazık ki haklılardı. Biz doğa anaya iyi davranmaya başladığımızda, insanlığın görevlerinin farkına vardığımızda ise virüs kendi kendini yavaşça yok etmeye başlamıştı. Doğa, hayvanlar, insanlar, bitkiler bu dünyayı oluşturan temeller. Biz ne kadar merhametli olursak, vicdanımızı köreltmezsek onlar da bize o kadar yardımcı olur. Doğa bize hediyelerini, mucizelerini fazlasıyla sundu. Sıra bizde... Güzel günler yaşamak ümidiyle...

DOĞANIN MUCİZELERİ

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler