Sokak ışıkların bittiği karanlıktan başka arkadaşı olmayan bir patikadayım.
Karıncaların kafamın içinde gezdiğini hissettiğim bir zamandayım acı çekmiyorum, korkmaktan başka endişem yok gibi, hissizliğin damarlarımda ki gezintisini izliyorum.Her geçen saniye göremiyorum, azalıyor, hissedemiyorum damarlarımda ki hissizliği diğer pek çok şey gibi...
Karıncaları hissedebiliyorum anılarımın üzerindeler, bir kaç saniye iyi hissettiriyor hatırlıyorum:ekmeğin kokusunu, 23 Nisan da okuduğum şiiri , giydiğin göğüs dekolteli elbiseyi; hatta bizi bile hatırlıyorum: elimi tutmanı, her elini öptüğümde söylediğin sözü, sınav öncesi totemimizi..
Karıncaları hissedebiliyorum tüm hücrelerimde ellerimde ellerini, saçlarını hissediyorum dudaklarımda teninin her pürüzünü hissediyorum. Hissettiklerimin özlemi ağır geliyor ve karıncalar benim için son bir defa toplanıyor kalbimde sonsuzluğa yayılmak için.
Karanlık bir patikadayım arkamda ışıklar yok, korkuyorum gel artık..
Halil KARAYEL Düzenleme: 18.08.2018 / 15:24
bilgisayarım
20.08.2018 / 22:13
çok anlamlı ve güzel bir paylaşım yüreğiniz kaleminiz daim olsun sevgiler saygılar
bilgisayarım
20.08.2018 / 22:13