Şiir Defteri

bu alanı boş bırakmayınız...

Yazan: hathor
10.10.2014 / 19:00
2345 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı
yıllardan 2013.. aylar ağustosu göstermekte.. saat 22.07(?) bir ilişkinin-çıkmak,sevgili olmak diye nitelendiren insanlardan nefret ediyorum- başlangıç saniyeleri.. sonunu bilmediğim bir yolun hiçliğindeyim.. ümitsizce atılan bir mesaj bütün ışıkları yakacağını altı ay sonra fark edebildim.. gerçek aşkı arayan bir insan olarak-bunda kt nin etkisi çoktur- bir kez daha şans veriyor kaderim.. irislerimin içine bir çocuk kaçmak üzere.. sonradan göreceğim gözyaşlarım çıktığı deliğe geri girmiş çoktan.. adı Berna.. tarih söylediğim gibi.. en yakın arkadaşımın en yakın arkadaşı..(söz grubu nasıl ama).. kum saatini çevirip başlıyoruz biz'e.. iki ayrı insanı bir anıya tıkma çalışmaları.. gördüğüm anda 'evet o' demediğim fakat sonradan her şeyim olan bir 'o' ya sahip olmanın içinde açıyorum gözlerimi.. yeni fırlamış bir bebek gibiyim.. gibisi fazla(!). her nefesini hatırladığını,terk edildikten sonra anımsayacak bir cenin gelişmekte.. gelecek ağlayışları duyabiliyorsunuz değil mi? bir insanı kendinizin yerine koymanın mutluluğu ve terk edilme korkusu savaşmakta.. gözlerim doldu kusura bakın ! neyse.. bir an geliyor.. ayak sesleri Kabeden.. ummadığınız aşk kalp kırma taarruzunda..tadına varılmış onca güzellik ve iz bırakmış acıların üç ay iki gününün sonunda, rüyanın bitmişliğini bir telefon haber veriyor.. yarım bir ilişki sürdüğünüzü yarım bir ayrılıktan anlarsınız.. bende tam bunu anladım işte.. ömrünüzü etkileyecek bir yokluğun başlangıç noktasından işaret verilmekte.. üç,iki,bir.. kaybedişler silsilesi yarışmakta.. hayat ağacımı yeni projeler için kesmekte her hücrem.. kalbini gömdükten sonra arkadaşlarını kaybetmekte bir insanoğlu..Not: tabi ki Bernayı ben kaybettim.. benim yapmam dediğim şeylerin davranışlara yansımasıyla oluşan bir hikayeye son noktayı koydu sadece..( bunu söylemeseydim eğer hikayenin kahramanı bana küfredebilirdi.) eğitim hayatım dalga dalga dağılmakta.. tek tutunduğum şey olan matematik hayatımdan çıkmış durumda..(hukuk okuyorum çünkü) garip olan şey.. içinizdeki iyiliğin, sonunun kötü biteceğini bildiğiniz bir hatanın damalı bayrağını görmesi..bu da genetik kod hatası olsa gerek.. yapacak bişey yok.. gönderilirken sorulmuyor.. belki aklınıza düşer şimdi ne halt ediyorsun diye ; komaya girme düşüm var.. hala Bernanın peşindeyim,Allahın emri,.. insan nerede benliğini bulduysa orada yaşamalı değil mi ? dün bir arkadaşımı daha kaybettim.. (hayatımdan çıktı yani) ama ağlamadım! vücudumda su kalmaması nedeniyle.. bu son yitiklik değil(ne yazık!)rahat olun.. insan olmanın kuralları vardır,bilirsiniz..bu yüzden gülüyorum.. ama en son ne zaman içten güldüğümü hatırlamıyorum.. ara sıra bütün suçları Bernaya yıkıp nefes alıyorum.. sonra ölmeye devam.. üstümde ağır bir ceset var.. tabutumu kimseye taşıttırmam.. bir uğraş var beynimde bu arada.. oğuz atayın yaptığı gibi gerçek oyunun izindeyim.. fakat biri sıksa kafama niye diye sormam.. bilmiyorum..(berna çok kullanırdı bu kelimeyi) yarın uyandığımda ne olacağını göstermedi kimse.. kahramanımın mesaj atmasını gözlüyorum-başka işim yok ki-.. ve bir daha hata yapmamak için Allah'a bir dua daha çakıyorum.. şimdiki zaman ekiyle yazdığıma bakmayın.. zaman geçmiyor, sadece akrep ve yelkovan birbirinin peşinde.. bakarsınız bir gün bende hayatı paçalarından yakalarım yani kahramanımı.. onsuz hayat nöronlarımdan iletilmemekte.. yalnızım.. böyle olmak zorunda.. önce kendimi kurtarmalıyım.. yoksa acı çekerek öleceğim bir yerde(kahramanım ölmek kelimesini kullanmamdan nefret eder.. özür dilerim.).. umut yok kesinlikle.. şöyle ki umut edersem bir kez daha elime verirler hayallerimi.. o bir zaman dilimi gelmeyecek.. hepimiz buna inanalım ki mutsuz olmayalım.. en azından kendi adıma... kahramanımı sizlerin şiiri sevebileceği kadar özlediğimi hatırlatmak isterim.. ya da yedi milyar insan kadar... ortada büyük bir sevgi var.. ben sussam herkes susar sonuç olarak.. son satırlara gelirken-yine bir son- niçin yazıyorum bunları diye soruyorum ellerime.. başka ne yapabilirsin ki diye haykırıyor parmaklarım.. uzuvlarım acımasızken.. ne desek boş........ bunlar bernasız bir hayatın sonucu.. elde var sıfır.. hem de iki kişilik bir öykü de.. siz yine de kendinize iyi bakın... yaşanmış bir öyküdür.. bizzat yaşadım..
Düzenleme: 12.09.2015 / 01:30
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • VEJETARYEN1978
  • Serdar150
  • yunuskivanc
  • Adıyaman
  • Şiirlik
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir