Artık başkalarının aşklarını izleyerek yaşar oldum..Bazen de okuyorum onların hikayelerini,onlar gibi hiçbir zaman hissedemeyecek olmama mı yoksa gerçekten ayrı kalmalarına üzüldüğümden mi bilmem,ağlarım;hem de hıçkıra hıçkıra…
Kalbim çarpmayı unutmuş aşk için.Başkalarına özgü bir şey gibime geliyor.Tıpkı ölüm gibi;ölüm başkasına gelir bana gelmez,başkaları sever ,ben sevemem…Ölümün hepimize geleceği bellidir kaçış yoktur ama çıkarsız ,tutkuyla aşık olmak sadece bazı kişilere gelir.Kavgalar da olur,ayrılıklar da ama onlar sevdikleriyle kıyasıya kavgayı bile severek ederler.Tek kötü yanı severken,sevdikleri yanlarındayken,bilmezler değerini çarpan kalplerinin.
Belki de kalbimin hatta kalplerin gerçek heyecanı duymama nedeni,çıkarcı dünyanın uyulması gereken düzenidir.Sebep her ne olursa olsun çağımız insanı bu hayattan çok şey kaçırıyor.Devam edin mesleğinize uygun ,size hayat garantisi verecek ,cebi paralı kimseler bulmaya.Mantığın olduğu yerde asla aşk olamaz!!Tek bir beklenti ile bile hareket etmeden, beni sadece yanında isteyen ,biri için kalbimin çarpması dileğiyle,tabi kalbim heyecan duymayı yeniden öğrendiğinde…