Başkalarının çocukları Küçüklüğümden beri merak etmişimdir onları. Nasıllar, Nasıl davranıyorlar, Ne yapıyorlar, onlardan eksiğim ne diye. Belki de o zamanlar suçu kendimde aradığım için böyle düşünüyordum. Onlardan eksiğim ne sorusu kendime olan güvenimi yitirmişti belki de. Ama bunun ne önemi vardı. Ailem için Başkalarının çocukları benden, bizden bin kat daha iyiydi.
Şimdi ben Başkaları şöyle yapıyor. Dediğimde Başkalarıyla aynı olamazsın sen onlara bakma. Diyorlar. Peki, benden ne istiyorlar. Beni Başkalarının çocukları şöyle sen değilsin diye büyüttükten sonra benden daha ne bekliyorlar ki. Kendim gibi olmamı mı? Onlar beni böyle büyütmediler mi? Oysaki ben küçüklüğümde başkalarının çocukları gibi olmaya çalışırken onlar gayet mutluydular. Peki, şimdiki davranışları ne oluyor. Bu yaptıkları ne? İki yüzlülük mü? Aslında tam da öyle.