Parmaklarımdan yüreğime kadar titreten
Rüzgarlı bir sonbaharın,
Gözlerini gözlerime işlemeye devam ettiği bir gündü..
Bütün bedenim titrerken,
Sana ölesiye üşüyorken,
Bir anda içimin ısındığını hissetmiştim sanki..
Öylesine büyülemiştinki beni...
Sıcacık nefesinin içime dolduğu o anı unutturabilecek
Hiçbir yaz görmedim o günden sonra..
Kuruyan dudaklarınla sanki son birkez hayat vermiştin bana..
İlkti ve son oldu tenimde,
Ayrılık hiçde kolay olmadı dudaklarında..
Gözlerime bakıp ellerimi tutarken,
Benimle birlikte titrerken,
Aynı sebepden üşümeyi okadar çok isterdimki..!
Ben yalnızlığın soğuğunu hissederken her zerremde,
Sen sonbaharın ılık rüzgarlarına kaptırmıştın kendini..
Çoktandır kafana koyduğun o gitmelerini,
Bedenime bıçaklamak üzereydin belliki..
Öyle bir terkettinki beni,
Ayrılık gerçektende bir sonbaharmış anladım...
Bırakıp gittiğin sonbahar,
O gazel gözlerin ve rüzgarla kuruyan dudaklarından ibaretmiş. Anladım..
Bugün yine bir sonbahar
Ve ben ayrıldığımız bankda ve o andayım..
Bilmem merak edermisin artık sensizliğe daha çok alışkınım..
Hatta okadarki beni en çok oyalayan büyülü sesini
Biyerlerde duyup canımı sıkmaktan da vazgeçtim..
Adımı söylemiştin ya o içimi okşayan sesinle sonbirkez daha..
İşte bir sonbahar rüzgarında kayabettiğim o hoş sesinin yerini
Toprağa çarpıp kaybolan yağmur damlaları almış artık..