Yıllardan bir yıl,mevsimlerden kış,gecelerden bir gece.Gökyüzü yine kapkara bulutlarla kaplı.ay ışığını arıyor gözlerim gökyüzünde.Yüreğime uzatılan kırmızı bir gül ılmalı o ışıkta.Ay yok,yıldızlarda...Tam karşımda duran ve karşı sahili çepe çevre kuşatan dağlara bakıyorum.Bir doruktan ötekine,bir buluttan bir buluta yarı uykuda,yarı uyanık gidip geliyor gözlerim.Beklediğim ışığı artık görüyorum.Tenim kamaşıyor,avuçlarım yanıyor.Anlam kazanmış bir fısıltı bir gece...Kulaklarımda kendi sesimi duyuyorum.Sesimi seviyorum,içim eziliyor...Yetiş dokun bana.Avucumun ortasından öp.Yüreğimin yangınıyla,yüreğimin yarasından öp.İçim özlemle çalkalanıyor.Havada kekle harmanlaşmış yağmur kokusu var.Seni özlemekten yılmayıp tükenmiyorum.İçimde bir gece varki,senden başkası silkeleyemez o karanlığı.Başım salkım saçak dökülen kocaman yüksek bulutlara değiyor.Yüreğim tam ortadan ayrılıyor,öyle kan revan...Seni öyle özlüyor,öyle istiyorum ki düşle gerçeği ayırt edemiyorum.Gecenin çıtçıkmaz sesini duymayı öğreniyorum.Gece bastırdımı düşler üretiyor gözlerim,sen geliyorsun o zaman.Beni sarıyor,kokluyor,öpüyorsun.Korkmuyorum diyorum sana sen yanımdasın ya karanlık yok oluyor.Seni istiyorum.Sesini içimde duymak,tanımak,bilmek...Adını sölemek istiyorum durmadan.Ahh benim zayıflığım,çılgınlığım,mutluluğum...Sesim tükeniyor.Denize doğru yürüyorum.Şu temiz,kıpırtısız,abırlı ve uysal beni bekliyor...Bedenimi denize bırakıyorum.Kollarım gözlerimin önünde kayıyor.Saçlarım beyaz çiçekler arasında sürükleniyor yavaşça.Yumuşacık akıyorum...Işığın değişen desenleri içinde yeşil,karanlık dibe doğru iniyorum.Sonra daha yeşil,daha karanlık dibe,daha,daha karanlık dibe...Birden uyanıyorum.Geceyi bölen bir fırtına sesi ve uğuldayan bir karanlık...Herşey aynı.Kolumdaki saatin belli belirsiz tiktaklarını duyuyorum.Yatağın içine oturupyosunları,saçlarımdaki istiridyeleri ve deniz yıldızını ayıklıyorum.Göğsümdeki kırmızı gülü alıp kokluyorum...Ve sonra SENİ NE KADAR ÇOK SEVDİĞİMİN birkez daha farkına varıyorum.Seni Seviyorum...
ayşe
08.08.2007 / 11:06