Direnmelerim sonucu bu duruma kadar geldim.
Verdiğim sözlerin arkasından deldim tüm bu taşları Koca sözlerden vazgeçtim Sırf o üzülmesin die...Yine onu sakındım bir yeri incimlesin ,korkmasın. Kaçtıkça sana daha çok geliyordum.Herşey işte bu yüzden mahvoldu.İyiliğim yüzünden koca dünya bana zindan oldu..Bu delirmelerim ,ağlayışlarım , akıttığım gözyaşı birer birer sel oldu gitti kum tanelerine Derinlerine işledi bu gözyaşları Çektiğim onca çile bir yok oluşun sonunu hazırlamaktı meğer..
Tek cevap Gecelerde..
Yalnızlığıma karşılık tek dostum geceler..Çaresizliği o günler yok edebildim içimde.. Sen olmadığında belirsizlikler sürükledi beni karanlıklara..Işığını aramakla geçti onca senem, 1 mumun ayak izlerini takip ederek geçti bunca geceler..Sonunda buldum da diyemedim.Her bulduğumda biraz daha uzaklaştı benden.Elimi uzatıyorum ama tutamıorum.Tuttuğum her dal gibi sende bırakıp gibiyorsun beni..Yok olmuş birine bunuda yapıyorsun. Paçalarında sürüklüyorsun seni seveni..Kahrediyorsun..Değer mi sanıyorsun bunlara
Mutlu olmak istedim sadece..Ayın karanlığında boğulmak değildi niyetim.
Peki öyle olsun. Taş kalbinide alıp git uzaklara..Bir daha yüzünü bile görmeyeceğim kadar uzak diyarlara
Yaralı bir ceylandı hayatın karanlığında yaşayan..
Aydınlıklarıydı yüzüne karartan..
Ağır bedellerle yok olan ..
Sen benim hiç olmayan sonumsuN.