Birbirimize vadettiklerimiz tükendi mi yoksa?
Söylenecek o kadar sözden ,milyonlarca cümle içinden bir tane seçip birbirimize sunamadık.Boğulup kaldık kendi sessizliğimizde.Tutsak mıydık alışkanlıklarımıza ?Zor seçimlerde mi yorulduk?
Ağır ağır gömüldük benliklerimizin en derin,ücra köşelerine...Ruhda acı,sözlerde acı kaldı geriye...Peki yazık demek ne kadar doğru geçen emekliye ayrılmış yıllara ?
Oysa iki kalbin birbiriyle paylaştığı büyük bir aşk vardı zamansızca gelen iki ayrı bedene.Şimdi o hafızalarımıza işlenmiş anılar gittikçe soyutlaşıyor.İşte bir yazık daha ;
insanoğlunun yaşadığı ansız duyguların yaşananları peşinde sürükleyerek kaybolmasına hem de geldiği gibi ansızca gidiyor olmasına ..