Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / ÇOCUKLARI ÖLDÜRMEK (DENEME)

Yazardan en yeniler

Bence ölen, öldürülen her insan çocuktur: Hem annesinin, babasının çocuğu hem de ruhunda hala çocukluğunun hayallerinin, anılarının, tadının var olduğu bir çocuk. Ölülerinin gözlerine bakın; oralarda bir yetişkin değil, masum birer çocuk göreceksiniz. Aydın ilinde, pamuk tarlalarında ya da tütün tarlalarında koşan sevimli, masum, neşeli, mutlu bir çocuk düşünün: O Adnan Menderes'tir. Ankara sokaklarında koşan, sevimli, masum, neşeli, mutlu bir çocuk düşünün: O Deniz Gezmiş'tir. Ve ikisinin de ölümü Abd yüzünden olmuştur. Abd kovboylarından yani sığır ekonomisinden ve rodeosundan da belli olduğu gibi, ip sever ve ipi boyuna geçirmek. Bir fotoğraf düşünün: Bir oğlan çocuğu, Ankara doğumlu; hayata kimbilir ne umutlarla başlamış Erzurumlu babası ilköğretim müfettişi yani öğretmen; hayata kimbilir ne umutlarla başlamış Erzurumlu annesi öğretmen; hayata kimbilir ne umutlarla başlamış evkadını Rizeli bir ninesi ve iki küçük oğlan kardeşi. Tümü de mutlu, gülümsüyor. Bilmiyorlar ki gülümsedikleri hayat canlarını yakacak, gülümsedikleri çocuğu ip alacak. Ve o iki öğretmen insanın tanıştıkları, evlendikleri günlerin neşesi, mutluluğu ve çocuklarının doğduğu günün neşesi, mutluluğu. Ve bu çocuk ilime, kitaplara, kitaplarla ışık olmak, kitaplarla aydınlatmak yerine silaha, teröre yöneliyor, Abd'ye karşı da olsa. Ve bu çocuk; annesinin babasının yolundan gidemediği için, götürülemediği için, idam ediliyor. Ve ona 'Fidan' diyorlar. Darağaçındaki(Darağacındaki) fidan. Oysa insan felsefede, bilimde, kültürde, sanatta, kitaplarda, kavramlarda, terimlerde fidan olmalı. Ve bir öğretmen, ölüm döşeğinde 'Dünyanın tüm çiçeklerini bana getirin!' diye haykırıyor. Çiçek elinde silah tutar mı? Tutmaz. Öyleyse o gidemeyecek. Fotoğrafdaki o anne, o baba çocuklarının; o kardeşler ağabeylerinin; o nine torunun ne olmasını isterdi? İşte o genç, ölümünden önce fısıldıyor onu kardeşine: Bilim adamı ol. Ve bu ülkede; devrim diye, devrimcilik diye hala silaha sarılanlar, sarılmak isteyenler var oysa bilmiyorlar ki en büyük devrim felsefedir, bilimdir, kitaplardır. Onlar bilmiyorlar ki en büyük devrim Galile'nin eline silah alması değil 'Dünya dönüyor' demesidir. Çocuklar ölüyorlar. Gerçekte onları silahlar, bombalar, savaşlar, terör değil; felsefe, bilim yolunda olmamanız; kitap yerine silahları sevmeniz öldürüyor. Her ölü bir çocuktur gerçekte; ihanet ettiğiniz bir çocuk. Bana hiç 'Çocukları seviyoruz' demeyin. Çocukları sevseydiniz; felsefeyi, bilimi, kitapları severdiniz. Kitaplar insanlar ölmesin diye yazılır, ölsünler öldürülsünler diye değil. Necdet Gürçiftçi İnternette yayınlandığı zaman: 28.1.17/05.22
Düzenleme: 04.05.2018 / 17:52

ÇOCUKLARI ÖLDÜRMEK (DENEME)

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler