Ne zaman seni anlatmaya kalksam
Yüreğimi söker alırsın yerinden
Böleriz ortadan yarısı sen yarısı ben
Ben Anadolu olurum sen de ben
İşte bundandır toprağıma tutkunluğum
İlkyazın çiçeklenişi gibi inanışım bundandır
Hani gecenin urganı kopar da söker ya şafak
Hani ansızın çıkıverir kuşlar ortaya
Bir şeyler gürül gürül akar şuramda
Bir şeyler yanar alev alev
Deli olurum sevincimden
Bırak artık beni
Bir söğüt gölgesine bırak
Sürgün sularına yosunlu oluklarına bırak
Yaşamak odur işte
Çırpınan yürekte can nefeste seni yaşamak
Bazen bir bulut gölgesinde
Alıp başımı gittiğim olur uzak diyarlara
Sevda uğruna geçim kavgası uğruna
Özlemin takılır gelir her seferinde ayaklarıma
Oturup güllerden mevsimler yaparım
Kırk ikindilerle sularım
Sesimin mavisinde uçururum kuşları
Ceviz yeşiline çam yeşiline dikerim umutları
Şu kadar gücenmişlik yok sana inan
Bulamasam da çocukluğumu koyduğum yerde
Özlesem de gençliğimi zaman zaman
Bilirim çünkü ne rüzgâr eser kendiliğinden
Ne de fırtına diner sebepsiz
Şu yaşam savaşında şu geçim derdinde
Şu can korkusunda elde avuçta kalanla
Sevmek var ya seni sevmek
Yepyeni umutlarla
Karanlığın ötesinde gördüm
Ben hep seni
Dilsiz dualarımda sen vardın
En içli türkülerimde sen
Yaşamın kutsal kitabını
Sende okudum sende yazdım
Yürekte köz köz hissettim
Dondun
Zaman zaman gözyaşlarımda
Yükselen ruhta şahlanan duygularda
Hep toprak tadındaydın su tadında
Soludukça havanı kaynadı yüreğim
Oy Anadolum oy
Gayrı sana ne deyim
İşte aşk işte özlem işte yaşama gücü
Ve de kucağında ölmek sevinci
Tanrıya yakarış kadar içten
Tanrıyı duyarcasına yürekten
Ve de gözlerim tetikte
Yüreğim namluya sürülmüş kurşuna benzer
Bu can buyruğuna verilmiş
Gerektiği yerde gerektiği zamanda
Vur emrini sen ver
Allah aşkına
Namerdim
Bu yürek kucağında
Ölümün tadına varmazsa
Namerdim
yurdagül özay
