Gece ayaz
kar beyaz mı beyaz
loş,kuytu bir köşe
ufacık bedenler serilmiş yere
kartonlar üstünde yatar öylece.
Işıkları sönmüş evlerin
sokak lambaları
aydınlatıyorken caddeleri
arşınlıyorken kaldırımları,
küçük bedenlere takılıyor gözlerim.
Biri kırmaşıyor sokuluyor diğerine
üzerinde çizgili eski bir mont,
altında yırtık bir kot
parçalanmış bir bot
ayak bilekleri ak ve çıplak
İki battaniye benimde kışlığım
biri yetmez beş küçük bedene.
Kışlık gitti
cepte harçlık bitti
bir daha nasıl geçeyim o sokaktan
aynı çaresizliği görmeyi kaldırmaz
yüreğim,
kala kalırım çaresiz.
Üşütmez beni bu ayazlar
çıplak ayak bileklerinin üşüttüğü
kadar.
M.yördem
( iki kumru adlı şiir kitabından )