Biz bir dağın iki yanında açan
İki hasret çiçeğiydik
Görmesek de birbirimizi
Gökyüzüne bakarak konuşurduk
Yağmurlar ıslatırdı bizi
Güneş kavururdu
Kar yağar kapatırdı üstümüzü
Yine de direnirdik
Başımızı göğe çevirebilmek için
En çok geceleri hasret kokardık
Ay vursa da geceye
Parlasa da yıldızlar
Karanlıkta solup gitmekten korkardık
Bir daha aydınlık gökyüzüne bakamamaktan
Birbirimizi hissedememekten korkardık
Sonra yine masmavi olurdu gökyüzü
Kuşlar şarkılar söylerdi aşkımız için
Bir arı gelirdi, önce sana konardı
Bilirdi beklediğimi
Uçup bana gelirdi
Kokunu getirirdi
Özünden alıp özüme can verirdi
İki hasret çiçeğiydik
Bir dağın iki yanında açan
İkimiz, gökyüzü
Kuşlar ve arılar
Öyle ulaşılmaz bir yerdeydik
Hasrette koksak
İki sevdalı çiçektik
Sadece sevmesini bilirdik
Bu kadar sevda yüklüyken
Bir gün solup gideceğimizi
Düşünemezdik