Zamanı tüketmedim hiçbir zaman,
Yarınları dünlere uğurlamadım.
O incecik çizgiyi,
Hayat denilen pamuk ipliğini;
Hiçbir zaman koparmaya çalışmadım.
Bir kabuğum vardı kırılmasından korktuğum,
Kabuğuma saklanıp,
O'na sığındım.
Avuçlarıma biriktirdiğim gözyaşlarını içerken,
İçim yanıyor,
Susuyordum.
Susamak ne feci birşeymiş,
Bunu anladım.
Hiçbir zaman aynadaki yüzümü,
Gömmedim gözlerime.
Dikenlerden yaralanmadım yaşam boyunca.
Mutluluklarımda acı verdi bana...
İçimde küçük bir çocuk çığlığı oldu hep.
Çekildim kabuğuma,
Haykıramadım hiçbir zaman.
Lakinler..fakatlar..dolandı dilime,
Ama kelimelere dökemedim hiçbir zaman.
Güneşli bir günde, sere serpe yürürken,
Yağmurlu günlerin geleceğini düşünmedim hiç...
Maskemi çözüp attım sonunda.
Mutluluk rolü oynamak,
Baştan başa zaten hata....
bilgisayarım
11.12.2007 / 23:36
SEVGİLİ KÜBRA HAYAT ZATEN İSTER İSTEMEZ BİR OYUN BİZDE OYUNCULARIZ BU NEDENLE MUTLULUĞU SEVİNCİ ÜZÜNTÜYÜ OYNARIZ TAAAA ÖMÜR BİTENE DEK ÇOK GÜZEL OLMUŞ ŞİİRİN SEVGİLERİMİ YOLLUYORUM İYİ GECELER{s:015}{s:027}{s:030}{s:029}{s:036}{s:036}{s:036}{s:036}{s:036}{s:032}
#1
tugce
12.12.2007 / 11:31
ÇOK GERÇEKÇİ VE İÇTEN DUYGULARLA DİLE GETİRMİŞSİN SÖYLEMEK İSTEİKLERİNİ.TUTTUM BEN BU ŞİİRİ{s:020}ÇOK GÜZEL KÜBRA'CIĞIM
bilgisayarım
11.12.2007 / 23:36
tugce
12.12.2007 / 11:31