ÇOK AĞIR
Çok ağır bu günahın bedeli,
Cezam çok ağır gücüm yetmiyor.
Kederim bir yana, ızdırabım çok ağır,
Gücüm yetmedikçe acım dinmiyor.
Kanadım kırılmış yaraya ne çare,
En iyi merhem bile iyi etmiyor.
Yaşlanıp gitmişim gencecik ömrümde,
Gördükçe gençleri içim acıyor.
Ah bu yüreğim, neler çekti neler!
Şimdi mazi gözlerimde canlanıyor.
O günler nakşettikçe gözlerimde,
Gözlerim dayanamıyor, yüreğimle ağlıyor.
Çok ağır, her daim kanayan yaralar,
Umarsızca kanamaya devam ediyor.
Yılda bir kez gelen o aylar;
Mart, nisan, mayıs zindanım oluyor.
Baharımı da çalıyor bu yara,
Bana gülen bir gün bırakmıyor.
Dayanmayı öğrenmiş olsa da Kübra,
Dermanını arayıp, yine ağlıyor.
Umuduna tutunmuş, beklentileriyle avunuyor.
Gerçekleşmesini istediği hayaller kuruyor.
Bir şiire, bir şaire, satırlara vuruluyor…
Sol yanı acıyor, yazıyor, yazıyor…
H.Kübra YILDIRIM
