Üzülmekten bıktım artık yeter dedim kendime,
Hayatımı zindan ediyormuşum meğer,kendi ellerimle.
Bugün yeni bir ben doğdu güneşin yükselmesiyle,
Bir anda aşık oldum, kendi benliğime...
Şu anda sımsıcak yüreğim , sobanın kenarında;
Mart kapıdan baktıracak gibi,burası Dörtyol ne de olsa..
Dün yağmur yağdı,bugün güneş açmış olsa da,
Güvenmemek lazım bu yörenin havasına...
Kış bitiyor ama bizde bahar sevinci,
Kaplayacak her tarafı çiçekler inci inci..
Bizde dökülüp yeşeririz tıpkı ağaçlar gibi,
Olmazsa ani bir ölüm,sarsan yel gibi bir tipi...
usagi
{s:017} (06.03.2007 de yazdığım bir şiir...)
selametnur
03.04.2007 / 18:58
kendi doğanın dilini ve güzelliğini nede güzel dökmüşsün mısralara çoğu insan sadece yaşamak için yer ararlar ama kendi mekenlarını anlatma nezaketinde bulunmazlar inşallah değerini anladığımız bir gün çıkar kal sağlıcakla,,,
#1
kurcenli
03.04.2007 / 22:17
of be işte bukadar nihayet yavaş da olsa kendini bulmaya başladın seninde o çiçeklerden kalır neyin varki zaten güzel kızım nihayet yüreğindeki acılarından kurtulmak üzere olduğun belli oluyor ve de kocaman bir hayat seni bekliyor emin ve sağlam adımlarla hayata sıkı sıkıya bağlan ve hedefine ulaşmakta sakın tereddüt etme yolun açık olsun güzel kızım başarılarının devamını temenni ederim şiirinde'ki ışıltı beni mutlu etti kaleminden mürekkebin hiç eksilmesin şiirle kal. {s:029}{s:036}{s:026}
selametnur
03.04.2007 / 18:58
kurcenli
03.04.2007 / 22:17