Ne geceleri beklenen suret,
Ne de asıl olan aslıyım ben.
Ne Mecnun’u bekleyen Leyla,
Ne de Mecnun’um sahralarda.
Yalnızlığın eşiğindeyim ben.
Mahkum olmuşum;
Dört duvar arasına.
…
Ölüm baş ucumda bekleyen düş,
Bu düş gözlerimde yaş;
Damla damla yağmur misali…
Ben bana uzak;
Ya sana…
Sonunda öğrendim galiba.
Kabına sığamayan hançerim ben.
Sığmaya çalışırken,
Sığamadan,
Ölsem…
Mutluluktan tadamadım,
Ölümden tat alsam.
Hayat zaten haram!
Dünya zaten yalan!
Şimdi ben;
Bilinmezliğin bir köşesinde,
Alevlenmeye yüz tutan kalbimle,
Kalbim dedim de;
Kalp yok ki bende.
Kim bilir;
Hangi hayatın,
Hangi hayatlının sol cebinde…
kayra_zamres
01.12.2007 / 12:39
şmdi gidiyorken bu nair şehirden
sana dair o eski fotoğraf kaldı
gittiğin tarihten beri dünya..
dünya içinde yıkılıyor dünyam!::)
son söz poet in:)
#1
ormangozlum
02.12.2007 / 17:14
Cok güzel eline yüregine saglik sevgili usagi sevgiyle kal arkadasim cagrisimlarin bol olsun.{s:026}
#2
rapoet
03.12.2007 / 10:07
Gönlüm hangi kalbin kırık testisinde
Maneviyatım hangi ömrün yırtık cebinde
Bir el ellerimde hayalimde
Hayal bile kurmak güzel hayaller aleminde
Hayat; Gerçekten tartışılır
Ölüm;Yaşamdan sonra atıştırılır
Kabir; Evet ahiret vaktine alıştırılır
Asıl sınav dediğin oraya gittiğinde anlaşılır
Kübra bu şiir nereye yolcu
Yolcu Abbas bağlasan durmaz hani
kayra_zamres
01.12.2007 / 12:39
ormangozlum
02.12.2007 / 17:14
rapoet
03.12.2007 / 10:07