YUMDUM GÖZLERİMİ
Yumdum gözlerimi
avuçlarına açtım yüreğimi
uzattım ellerimi
elinden içtim aşkın zehirini
ağa yakalanmış bir balık
nasıl ki can çekişir
yüreğim dövünmekte
demircinin örs'ü gibidir
bu acı burgu olup
deliyor içimi
damarlarımda dolaşan
bu aşk
bu zehir
yakıyor kavuruyor
eritiyor bedenimi
göz yaşlarım düşüyor
ve yer sallanıyor.
Yumdum gözlerimi
rüzgarın deli kollarına
bıraktım kendimi
anılarımın okşayışına
seninle ben kuralsız
ve havadan hafif gibiydim
çaresiydin bütün dertlerimin
kalmadı artık yaşama derdim
demir külçelerle dolu bedenim
şimdi omuzlarımda dünya
dalıyorum denizin karanlığına
karanlığın en dibine
artık fazla
bu dünyada bu can
ne tek bir kelime
ne tek bir soluk
son gördüğüm
bir kırmızı mercan.
ÜMİT NADİR ESİRCİ