UMUT OLMALI
Daha yeni yetme bir çocuktum,
başım traşlı, kısa saçlı,
odamda ayna vardı,
her gün bakıp durduğum,
parça parçaydı,
insanların yüreği gibi kırıktı,
yere çizgiler çizmek,
oyunlar oynamak,
ayna ile konuşmak isterdim,
ama yasaktı,
çizgi çizmek, konuşmak,
düşler kurmak,
hayalsiz gözler boştu,
çocuklar erken yaşlanıyordu,
bir yerlerde,
umut olmalıydı,
belkide,
birilerinin ceplerinde,
korunuyor, filizleniyordu,
çocuktum,
yaşamaktı benim istediğim,
onlar için tehlikeli iklimdim,
peşimde hafiyeler geziyordu,
hayat bana dardı,
bir gün,
haberlerde,
bütün görüntülerde,
ayaklarında postallar,
tüfekler ellerinde,
aralarındaydım,
palamarlarla bağlanmışım zabite,
karşımda iki adam, kalkık yakalı,
gözleri boş,
beyinleri yıkalı,
bilmiyorlar
doğruyu yanlışı
ikiside yüreksiz,
ve yaşamışlar hayalsiz,
defter sayfalarında büyütülmüşüm,
takvimler değişmiş,
yeni günler eklenmiş,
kalmışım adressiz,
bedeni büyük geldi yeni yazgımın,
onyedimde,
oynamadan yenilgiyi anladım,
erteledim hayallerimi,
acıyı tattım,
dar ağacında ağlamadan,
ölümü şerbet yaptım.
ÜMİT NADİR ESİRCİ