Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / ALDANMIŞIM İPEKBÖCEĞİNE

Yazardan en yeniler

ALDANMIŞIM İPEKBÖCEĞİNE Yalnız yaşarım türkü söylerim denizin ortasında denizin ortasında yaşarım ben nemden ve şehirden kirlenmeyen ufkun pusları arasında bakarkörlerin ve elleri pençeli insanlardan uzakta karanlığa komşu, fırtınalara açım her zaman özgür olmaya sudan ve tuzdan yaratılmış sayısız elleri olan bir aslan. Türküyü deniz söyler burada kükreyen köpükler için sepetlerim var. Sessizlikte yaşarım ben denizin dalgalarında dalgalar beni hiç aldatmadılar bırakıp gidenim yok buralarda günler saatler dakikalar bıkmadılar benden usanmadılar her daim yanımda unuttum kendimi sessizliğin aynasında. Türküyü gece söyler burada zaman için kaşıklarım var. Gecenin ve gündüzün mücadelesini izlerim, sonunu getiremedikleri çok ama çok eski zamandan beri iki dudağın birleştiğini gördüm biri denizin, gökyüzünün diğeri. Yalnız geçen tüm kışlarda gün batımında sönen ay kıpkızıl, kana bulanmışcasına kızıla boyanmış gökyüzünün tadına bakarım koynumda. Türküyü gökyüzü söyler burada bulutlar için çatallarım var. Gökyüzünde bir yol var yıldızlardan oluşan yıldız yolu Samanyolu insana bir yol gerek yola da yolcu yol, töre demek, ahlak demek yolsuz olmamak gerek yol var, yol var, yol var dağlar deldiren Şirin'e giden yol var Şah'a giden ama baş kestiren yol var hak'ka giden uğruna canlar verilen sayısız yolları olan kitabe. Türküyü bilinmezlik söyler burada bütün yollarda soykırım var. Yolumda yalnız yaşarım ben ve dirilirim tek başıma adım yok artık benim kalmadı adını koyacağım bir kimse ne de nesne unuttum tüm olmayan şeyleri söylenmeyen kelimeleri tüm diyarlar yok oldu artık eridi gitti güneşimle sesli harfler a b c d. Her sabah yeniden uyandığımda yeniden doğmuşcasına bakarım gökyüzüne ve denize yaşarım hangi günü kimbilir günlerin adları silindi denizin suyuyla birlikte. Türküyü adsızlık söyler burada düşler için demliğim var. Kimsesizim, bomboşum, yolcuyum, denizlerden okyanusa geçerim okyanustan denize gökyüzü, yıldızlar ve ay yollarında yürüdüm var olabilmek için zamansızlığın ırmağında eğri yollarda bırakmışım izimi vaktim yetmedi anlamaya yaşamışım hayatı fi-pi-çi oysa ne çok zamanım varmış kapatmışım avuçlarımı manaya. Aziz derki, "Hep böyle yaşadın koşarak" "Artık dur koşma boşuna" hayatım işte buydu, soluk soluğa bülbülün sesine kanmasaydım keşke benimkisi kendimden kaçış galiba ateşböceğinide takmadım küpe diye kirimde çıkmıyor ki yıkasam üstümdeki çarpılarla asılı kalmışım boşluğun göğsüne karakedi giziyle önümden geçerdi kelebeğin çırpınışını gördüğüm halde ipekböceğine öyle aldanmışım ki ruhu ruhuma yaklaşıyordu gözlerimde binlerce korkunun buğusu ıslak kanatlarını açmış bekliyor beni kelebeğin ağusu. Türküleri sonsuzluk söyler burada keşkeler için uzak geçmişim var. ÜMİT NADİR ESİRCİ

ALDANMIŞIM İPEKBÖCEĞİNE

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler