Şiir Defteri

SIVIDIR BENİM KALBİM, NEYLEYİM

Yazan: sevdayavuz
30.04.2016 / 15:54
1049 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı
Görkemli bir taş heykel değilim. Evreni donuk gölgelere dönüştüren Uzak bakışlarla bakamam dünyama ve ulusuma Bahar kelebekleri takılsa da bazen usuma Kar soğuklarında elleri donan Linçlerin ve kurşunların hedefi olan Çocuklar girer kâbusuma.” “Bir sıvıdır kalbim neyleyim! Ateş ölçerle ölçseniz o tek yapraklı talihsiz yoncayı, Bir magma sıcaklığı eritir cıvayı Tüm mutluluklar yanlarında getirir Yüzlerce ’acaba’yı Kuşku genetik kodlarımda gizli Yalan virüsüne karşı tüm hücrelerim Artık şartlı refleksli Öyle çok yaşadım ki aynı deneyleri Kuşku duymak şimdi bir insanlık görevi” “Sıvıdır dedim ya kalbim Taş heykeller üşümezken hiç Ben mazgallarda uyuyan bir çocuğun Ya da anaları zehirlenen yavru köpeklerin çöplük kedilerinin Derileri diri diri soyulan bebek fokların Ve varlıklılar için onlara bırakılan onca yokların Hasretini, öfkesini, lanetini Dünyanın tüm limanlarına çarpan, Dev dalgalarımda hissederim. Sıvıdır benim kalbim neyleyim…”
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • VEJETARYEN1978
  • Serdar150
  • yunuskivanc
  • Adıyaman
  • Şiirlik
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir