Yokluğunun izleri kaldırımlara kazınmış,
Bak dudaklarımda hala ismin.
Hasretin ölümüne yüreğime asılmış,
Hapis olmuş gözlerime resmin.
Hayallerim bu son gemiyle ardından kalkmış,
Bahar mevsiminde hazana dönmüş bedenim.
Kalbimden dökülen bir kuru yaprakmış,
Aşkına meftun kalmış yaralı cümlelerim.
Darağacı geceler uykumu çalmış,
Zaman mekandan uzak sersefil sensizliğim.
Bir garip hüzün tek dostum kalmış,
Viran olmuş sonunda şu gönül evim.
usagi
02.05.2007 / 21:58
Şiiriniz çok güzel.Tebrik ederim.Yüreğinize sağlık...
#1
selametnur
03.05.2007 / 15:11
değerli gönül dostu insanlar hep imkansızlığın peşine düşer istediği gibi gitmezse gidişat hüsrana uğrar ve durduk yere kendini dertlerin kucağına atar böyle değilde ulaşacağımızın peşine düşsek yolunu izşsürsek kendimiz için en ideali ve iyisi bu olmazmı,benim görüşüm bu ama bizler hep bunu yaparız bir şeyi olduğundan daha değerli biçeriz aklımızda buda bizi çıkmazlara sürükler neyse niyyetim öğüt değil yalnızca kendi düşüncelerim kalın sonsuz cümle sonsuzluğunda,,,{s:029}{s:030}{s:036}
#2
sahra
04.05.2007 / 14:04
yorumun için tşk. ederim ama içeriği doğru değil çünkü imkansızın peşinde asla koşmadım ama bunu anlamanız için duygusal yönden biraz daha olgun olmanızı gerektiriyor bu tarz eleştiri yapmanız için beni tanımanız gerekiyor öncelikle {s:033}{s:033}{s:033}
usagi
02.05.2007 / 21:58
selametnur
03.05.2007 / 15:11
sahra
04.05.2007 / 14:04