Hepimiz işten dönen babasını karşılarken bir gözü babasının ellerinde olan çocuklardık
Yani mutluluk başka ellerdeydi ve kırılgandı
ve öyle ya da böyle biten
peki hangi çocuk bitecek diye nefret etti ki gofretten
biz sadece büyüdük
belki biraz şekli değişti biraz da tadı ama mutluluğun tanımı hala aynı
asıl mesele şu ki
artık bize yetmeyen gofret mi yoksa gofret uzatan eller mi
onu bilmiyorum
tek bildiğim kapıyı defalarca çaldığım ve içerde birisinin olduğu
açar ya da açmaz orası ayrı konu
bu uzun yolda bolca umut yeşerttim
vaktim var benim ve ellerim dolu