Azalıyor kabir ile aramız,
Dostlar birer birer göçüp gittiler.
Ne zaman bilinmez ama sıramız,
Hepsi birden bire uçup gittiler.
Çıkacağız bu dünyanın kolundan,
Olgun meyve düşer gibi dalından,
Dost omzunda mezarlığın yolundan,
Ahirete kanat açıp gittiler.
Böyle işler her dem İlâhî yasa,
Öğütür hayatı çile, gam tasa,
Arkada kalanlar düşerler yasa,
Artlarından hüzün saçıp gittiler.
Dünya şöyle bir kenara itince,
Sağlık,sıhhat, yavaş yavaş yitince,
Ömür sermayesi bir gün bitince,
Ecel şerbetinden içip gittiler.
Ebedi kalanı göster cihânda,
Bütün sevgililer hep öte yanda,
Üç beş zaman oyalanıp bu handa,
Mezar kapısından geçti gittiler.
Yenildiler bu dünyanın bârına,
Bakmadılar ticaretin kârına,
Attılar her şeyi arkalarına,
Ebedî âlemi seçip gittiler.
Ölümünü konu koşu duydular,
Esvapların birer birer soydular,
Namaz için musallaya koydular,
Üç beş metre kefen biçip gittiler.
İbrahim Sağır
bilgisayarım
16.12.2008 / 23:05
sevgili ibrahim bey haklınız sıramız gelince gideceğiz ama sevdiklerimizden ayrılmak işte oo çooook zor şiiriniz herzamanki gibi mükemmel en içten sevgilerimi yolluyorum{s:015}{s:027}{s:029}{s:030} Düzenleme:17.12.2008 / 19:52
#1
ayşe
17.12.2008 / 07:48
yine gerçekleri yazmış kalemin
olüm etrafımızda dolaşan
gölge gibi bizden ayrılmayan
herkesin tatacağı
o yoldan o kapıdan geçeceği bir gerçek
yaradanım iman kuran nasip etsin
çok güzel dizeleriniz sanırım bir yakınınızı kaybettiniz gibi geldi allahtan sabırlar dilerim güzel günlere {s:026}
bilgisayarım
16.12.2008 / 23:05
Düzenleme:17.12.2008 / 19:52
ayşe
17.12.2008 / 07:48