Yağmurlar yağardı gözyaşlarımızdan
Biz seninle kaldırımlar boyu yürürdük
Hüzünler vururdu sol yanımızdan
Her düş de birbirimizi görürdük
Saklardık umutlarımızı avuçlarımıza
Biz aşkımızı herkese mahrem bilirdik
Suları bile ıslatırdık gözyaşlarımızla
Sevdayı ırak da çekmek bilirdik
Gecenin kuytusuna gizlenirdik kendimizi
Biz sevdamızı herkeslerden sakınırdık
Umutsuzluğa sinsice bir çelme takıp
Umutları aşkımızla buluştururduk
Sevdamız yeterdi bize biz böyleydik
Dünyayı ikimizden ibaret sanırdık
Engel tanımazdık yıkardık bentleri
Biz yalnızca ayrılığı ölüm sayardık
Esinkan
11.06.2012 / 21:33
Cok güzel bir siir, son satirina katiliyorum. demekki son ayriliklar ölüm olmuyormus. kalemine ellerine saglik
Esinkan
11.06.2012 / 21:33