Duman bürümüş çiğ tutmuş yarınsız umutlarıma
Bir kara trenin son vagonunda kalmış arta kalan huzursuz bedenim
El değmemiş, bir şiir yahut bir filme konu olmamış hayata dair sessiz çığlığım
Bir köy meclisinde dillenmedi hayata dair yorgunluğum.
Ben, yalnız sisli gecelerin yoldaşı ne bir kağıdın ilk mısrası oldum ne de bir mektubun son cümlesi.
Hayatın yazmış olduğu bir romanın figüran karakterlerinden ibaret kaldı çaresiz bedenim..
Koca buz dağında kopmuş okyanusta öylesine erimeye yüz tutmuş buz parçası gibidir hayata dair felsefem.
Bir mültecinin umududur bu haykırışım yarınlara
Bir haykırış ki bir metre öteye geçemeyen sadece benim duyduğum kendim kadar yorgun, başkasının duyamadığı sadece
SİSLİ BİR ÇIĞLIK...
payizzz04
07.11.2016 / 22:38