Açtın hayata gözlerini
Mutluluktan duracaktı kalbim sanki
Baba olmuştum
Benim bir kızım olmuştu
Sen benim kızım olmuştun
Bir hafta geçmişti doğumundan
En değerli parçamı kaybettim dünyada ki
Annen bizi yalnız bırakıp gitmişti
Mecburdum seni bırakmaya kızım
Bu yoksulluk içinde benimle olamazdın
Olsan bile ben sana kıyamazdım
O yurda bırakışımda seni
Küçücüktün, çok tatlıydın
Sanki elimden alacaklar gibi sarıldım
Kendimden ayrılmak istemedim
Senin büyüyünce üzülmenide istemedim
Veriyordum yurttaki öğretmene seni
Bir yanım ver üzülmesin kızın diyor
Bir yanım o senin kızın bırakma başka ellere diyor
O yarinin ismini taşıyor diyor
Her gün gelir öperdim seni bir kez
''Baba beni neden yanına almıyorsun burada kalıyorum?'' diye sorardın her zaman
Ve hiç değişmeyen yalanı söylerdim ;
''İşler yüzünden be kızım ama bir gün alacağım seni''derdim.
Sonra sen oynamaya koşardın
Bense seni saatlerce izleyip dönerdim fakirhaneme
Diyemezdim sana bir türlü yoksulluğumu
Son geldiğimin üzerinden tam altı ay geçmişti
Artık her gün gelip senin beni o halimle görmesinden utanır olmuştum
Seni sadece ben görüyordum yurdun bahçe kapısından
Sen beni görme diye saklanırdım hep
Yakalanacağım diye çok korkardım
Ve bir gün biriktirdiğim ufak tefek paralarla kendime bir kıyafet aldım
Sırf sen o halde beni görme diye
Topladığım cesaretimle gelecektim yurda
Hazırdım tüm olacaklar için
Pazartesi günüydü
Oyuncak bebek aldım marketten
Ve birde paramın yettiğiyle küçük bir çikolata
Geldim yurdun kapısına
Altı ayda o kadar büyümüşsün ki kocaman abla olmuşsun
Yavaş yavaş yürüyordum
Kıyafetim toz olup senin önünde utanmamak için
Beni gördün koşarak ''Babam!'' diye bağırarak geldin ve sarıldın
Bende ''Kızım!'' dedim ve hafifçe güldüm
''Nerelerdeydin baba seni çok özledim?'' diye sordun
Yine aynı yalan ''İşler yüzünden güzel kızım''
Bana o an öyle bakmıştın ki
Sanki ''Babacım yeter artık al beni yanına seninle yaşamak istiyorum'' dercesine
Zorla tutuyordum kendimi
Ağlamamak için
Bırakıversem süzülecek bir kaç damla yanaklarımdan
Ağlamaklı bir sesle sordun;
''Ne zaman yanına alacaksın beni baba. Özledim seni. Zaten annemde hiç gelmiyor buraya,ben gideyim bari'' dedin
İşte o an zorla tuttuğum bir kaç damlam süzüldü
''Neden ağlıyorsun baba'' diye sordun
Yine cevabım susmaktı
Gitmeden evvel oyuncak bebeği ve çikolatayı verdim
Çok sevinmiştin
Son sözüm şu olmuştu;
''En kısa zamanda alacağım seni kızım buradan .Annen de seni hep izliyor kızım unutma her zaman izleyecek minik Selma'm''
İşte bir kaç damladan geriye kalan tüm göz yaşlarım akmıştı
Annenin adıyla yaşıyordun sen .