Simya Gibi Bir Şey
Keşkeler olmasa,
Sadece yaşanmış bir an kalsa geride,
Ne gurur olurdu önümüzde,
Ne içimizde sessizce büyüyen sancılar.
Duygular dedik, sadece bir kimya,
Ama ne tepkimesi belli, ne sonucu.
Aklımızda denklemler var,
Ama gönül formül tanımıyor.
Bir kaynama noktası var içimizde,
Taşmasın diye susuyoruz belki,
Ama ya tadında pişirebilseydik her duyguyu?
Ne güzel olurdu değil mi?
Aklı tatile yollasak mesela,
Sadece gönül konuşsa?
Ama hangisi haklı?
Kim tutar teraziyi?
Kimya mı bu şimdi?
Sihir mi?
Yoksa adı konmamış bir simya mı?
Neden hissediyoruz bunu,
Ergenlik hormonları değilse artık?
Neden hâlâ bir ?ilgi? arıyoruz,
Neden insan, kendine yetemiyor bazen?
Belki de tek cevabı şu:
Çünkü insanız.
