Bir türlü söyleyemedim seni sevdiğimi
Hep içimde kaldı
Haykırmak istedim çoğu zaman
Dağlara taşlara
Ama yapamadım
Ağlamak istedim
Ağlayamadım
Düğümlendi hıçkırıklarım
Ama
Sen anlamıştın
Biliyordun seni sevdiğimi
Sende beni seviyordun belki
Ve
Belli etmiyordun
Bense
Senin bildiğini bilmiyordum
Kahroluyordum
Tükeniyordum
Eriyordum karlar gibi
Kaç defa niyetlendim
Bu defa söyleyeceğim diye
Tam sana açılacakken
İçime bir şüphe düşüyor
Ya kızıp küserse…
Seni temelli kaybetmekten korkuyordum
Ve ben
Bu korkuyu hep yaşadım
Keşke azıcık cesaretim olsaydı
Sende birazcık ümit ışığı görseydim
Karşına çıkabilseydim
Ve
Haykırsaydım
Seni seviyorum diye
Ama
Yapamadım.
Osmaniye 19.06.2006
Samanyolu
19.06.2006 / 19:59
bense senin bildiğini bilmiyor hep eriyordum
ve sen her defasında soruyordun
Bu gün neden hüzünlüsün
ben ner cavap verebiliyor
nede seni sevdiğimi söyleyebiliyordum
ama hep biraz daha eriyordum
seninkide güzel erimenin arkasına karlar gibi yazmasan daha iyi olurdu
tebrikler{s:036}
#1
kurcenli
19.06.2006 / 20:23
sevgili dostum sen neden denemeyesinki degisik tarzlari arasira serbest
siir yazmakta insani rahatlatir önemli olan o güzel yüreklerden kopup gelen
kelimeleri kagida yansitip iyi veya kötü birseyler meydana getirmektir
kalemine saglik.{s:029}{s:036}{s:036}{s:036}
#2
tozcan
19.06.2006 / 22:59
Bağlaçlar biraz fazla ama içerik çok güzel, yüreğinize sağlık..
Samanyolu
19.06.2006 / 19:59
kurcenli
19.06.2006 / 20:23
tozcan
19.06.2006 / 22:59