Kin güdüyorum içimde
Dünü'm de, bugünü'm de, hergünü'm de
Sardı vücudumu bu nefret
Kan kusuyorum her seferinde
Bırakmıyor beni
Ne bu çile, ne de bu işkence
Uykusuz geceler kabusum olmuştu
Nefesim daralıyor, boğuluyordum
Yaşadığım onca felaket, duyduğum acı
Beni ''ben'' olmaktan alıkoyuyor
Hayır! artık iyi olmamak daha hayırlı
İçimdeki nefret ateşi asla sönmeyecek
Şimdilik sadece şunu söylüyorum
Her çekilen acının hesabı verilecek...