Yokluğun bir çığ gibi büyüyorken içimde
Ben tam aksine küçülüyorum sevgili
Acizlikler içinde bin parçaya bölünüyorum
Her parçam bir yere dağılıyordu
Ben Ölüyordum...
Nefesim gittikçe azalıyor gözlerim kapanıyordu
Dudaklarım kurumuş haldeler
Son bi gayretle birşey mırıldanıyordum
Sadece iki sözcük döküldü ağzımdan
Çok sevdim diyordum ve
Ben ölüyordum....
Çaresizim elimden birşey gelmiyor
Ölüyorum kimse sesimi duymuyor
Sağ sola baktım kimse yoktu ve durdum
Ben sadece gitme diyecek birini arıyordum
Ama nafile etrafta sessizlik hakim
Hani demiş ya şair
''Bir şeyin değerini kaybedince anlarsın'' diye
İşte ben bu yüzden Ölüyorum....
Baderbab { Mete Kbkc }