Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Hoşçakal istanbul

Hoşçakal istanbul sevdiğim narin kadın hoşçakal gitmekte olucakmış senden uzağa korkmadan ve susmadan yürümek karanlığa aydınlık sabahlar düşlemeden doğacakmış belkisiz cümlelerde varmış ve diyeceğim özlediğimde senin gülen yüzünü istanbul iyi bak kendine sevdiğim narin kadına rıhtım boylarında yakamozlara hüzne çalan mavi halice bi elveda demek kadar kolay bi yandım demek kadar zormuş ayrılık hoş çakal İstanbul sevdiğim bildiğim taptığım güzel şehir bi karanlık geceydi başlarken meçhul yolcuğum ala şafağından korkarken karanlık gecede bi yerlerde bi umudum vardı sevmekten yana sevilmekten yana bi sıcak tebessüm kadar yakın dı , biliyordum ay güneşe devrederken karanlığını usulca gülümsedi yüreğimdeki deli çocuk bir yanımda yıllara vakurca bakan zeytin ağaçları bir yanımda umuduna aşık olduğum deniz yüreğimde ince bir tebessüm bir yanım kimsesiz dilsiz uzarken yolların karanlığı bir yandan beyaza çalıyordu zaman aşk senden kaçmak vardı aşk sana koşmak varken... şimdiden özlemişim senin kokusunu geçmişin suskunluğunu susmaktan vazgeçiyorum artık sildim dünümü bir yanımda yanarken geçmişin ahı bir yanım delice gülümsemeli unutmak var artık aklımı delirtene kadar kemirsede yaşanmışlığım unutmak zamanıdır , oysa keşkesiz cümlelerim olsun isterdim hep hep burdayım diyebilmek isterdim aşık olduğum güzel şehir koparken senden , parelendi yüreğim lal oldu dilim sustum kendime kızdım sana sarılmak isterdim son kez bakmak buğulu gözlerimi rüzgarına silmek isterdim okşardı belki yüreğimi kız kulesine bakan süreyya yıldızı sen uzakların sevdiği şehir iyi bak kendine iyi bak sevdiğim narin kadına aşk yalansa yalandır geçmişim yak karanlığında, ya beni yak ya benden evveli merhaba derken karanlığa bi kaç küçük umudum var bi kaç kısa hayal bi elvedalık sevdam var hala gizli saklı bi yerlerinde yüreğimin senden ayrılmak kadar yakarken yüreğimi gitmeliyim bu şehirden iyi bak kendine sevdiğime iyi bak her yağmur düştüğünde toprağına bilki yaşarmıştır gözlerim umut ederken bile yanmışım her umut içimde bi sızı olmuştur boğazımda bi hııçkırık çıkmayan dizelerim olmuştur her değen yağmur tanesi başlanmamış şiirimin dizeledir her dizede yanmış olurum gecmişimden kaçarken bilesin susmak yanmaktır yandım yandım sonsuzluğu gördüm biliyorum ağırısını biliyorum.., belki bir gün gene gelirim martıların seslerine karışırken dalga sesleri ben senden umut çalarım belki rengahenk bi gökkuşağı çıkar bulutların ardından her rengine bi umut bağlarım bi gülümseme bi kaç deniz yıldızı alır koyarım göğsüme sonra demli bi çay içerim belki kızkulesine karşı belki ama şimdilik hoşçakal güzel şehir sevdiğim istanbul iyi bak kendine hoşçakal sevdiğim güzel yalan olsada her güzel şey, aşk herzaman en güzel en doğru acıdır ve yaşanmaya değerdir ben yaşarak yanmaya gidiyorum belki çıkar gelirim bi gun bi karanlık akşamında istanbulun sadece bi tebessüm için kalkar gelirim yokluğumdan iyi bak kendine sevdiğim güzel iyi bak ben bilmezdim susmadan yaşamayı her sustuğumda yanmak isterdim her kadına her bakışta yokluğu görmek isterdim olmadı her bakış boş her seviş manasızmış şimdi sustum şimdi yandım işte pişmek için yandım bu kez o gözlerde kavruldum o güzele selam olsun hatıram olsun dostlara şair : bilinmiyor

Hoşçakal istanbul

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler

Bağlı Üyeler