ACIMAK
Düşünce dizlerimiz kanardı küçükken
Şimdi ciğerlerimiz dağlanıyor düşününce
Ağlayınca gözlerimiz yanardı o zamanlar
Şimdi alır da boğar bizi her düşünce.
Düşlerimiz ipinceydi o zamanlar
Ortasından kırılırdı itiliverse
Şimdi vinçler geçer de üstümüzden
Düşüncelerimiz üşür sadece.
Yağmurlara tutunurduk biz küçükken
Rüzgarlarla ulaşırdık dağlara
En çok ellerimiz acırdı ya düşünce
Acılar unutulmazmış zaman yürüdükçe.
DEDE İRFAN ÇELİK