TOPRAK
Sıcak sıcak damlıyordu yağmur, ama hala soğuktu toprak,
Yalnızdım hem de çok, çok yalnızdım yağmurlu gecelerde.
Göz gözü görmüyordu sisliydi hava, ama hala soğuktu toprak,
Yalnızdım hem de çok, çok yalnızdım sisli gündüzlerde.
Bembeyaz yorgan örtmüştü üzerine, ama hala soğuktu toprak,
Yalnızdım hem de çok, çok yalnızdım karlı gecelerde.
Sarılıyordu ağaçlar kökleriyle titreye titreye, ama soğuktu toprak,
Yalnızdım hem de çok, çok yalnızdım rüzgarlı gündüzlerde.
Artık günler, aylar, mevsimler, yıllar geçiyordu, ama hala soğuktu toprak,
Yalnızdım hem de çok, çok yalnızdım ruhsuz bedenimle gecelerde.
MEHMET MARAŞ