Yaz kalemim beni, Dünyayı kâğıda döker gibi.
Baharda açan bir gonca gül,
Yazın oynayan neşeli bir çocuk,
Sonbaharda kuruyup ve kırılan bir yaprak,
Kışın gökten yeryüzüne süzülerek inen;
Ve eriyip kaybolan bir kar tanesi gibi yaz beni
Eğer ki doğru tutmayı beceremesem seni;
Kâh neşeli kâh deli dolu kâh düşünceli,
Bazen de üzüntü dolu yaz beni
Tıpkı mevsimler gibi,
Sürekli kendi içinde değiştirip, karmaşık yaz beni