Bir uçurtma çiz aklından
İpini o kadar uzun tut ki
İçinde hayat olsun
Güzellik olsun, umut olsun, aşk olsun
Tut uçurtmanın ipini
Savur her yere
Savur ki hayat seni bulsun
Yaşamak neymiş öğren
Uçurtmanın savurduğu yere sen de git
Takma kimseyi
Hayatla sen de uç, dalganı geç
Kısa cümleler kurma
Duyur dünyaya adını
Uçurtmayı uçururken kendini unutma
Unutma kişiliğini
Başkalarından sana ne
Paraymış, pulmuş boş ver
Sonunda açlık olsa da, yoksul olsa da
Sen uçur uçurtmayı yine
Yaşın kaç olursa olsun
Umut bitmesin senin için
Mutlaka içinde doğmamış güneş vardır
Kimsenin batırmasına izin verme
Sessizliğin içinde gürültü çıkar
Duyur sesini
Arkanda kimse olması
Yağmur yağsa da, kar yağsa da
Sen gene uçur uçurtmanı
Uçurtmayı uçurdukça
Umutların artacak
Umutların arttıkça da hayat seni bulacak
Sakın uçurtmanın ipini bırakma!
Unutma ki;
Sonunda hayat da bitecek...
Hatice Baltacı
Eylül isimli Şiir kitabımdan