Eski bir çeşme taşları yosun tutmuş
Dallanıp budaklanmış çalılar,en son güzelliğini bulmuş
Daha bir sağlam duruyor yerinde,vakarla bakıyor insanın yüzüne
Çoktan paslanmış musluğu ama hala damlıyor azıcık suyu
Gelip geçene aldırmıyor,kendi içinde gayet mutlu
İşte orada yaşam bir parça huzurlu
Bir kitap oldukça eski,köşeleri kıvrık
Yazıları yer yer silinmiş,sayfaları yırtık
Güzel bir ağaç kokusu tarihinden yadigar
Antika bir eşya kadar maddiyatta değil ama
Maneviyatta sonuna kadar
İşte orada yaşam bir şeyler saklar
Bir koltuk ferforje dediklerinden kadifeyle kaplı
Yıpranmış kenarları zaman orada saklı
Gördüğü kim bilir kaç gün batımı
Hizmet ettiği kimsenin dünya ağırlığından çok
Manevi hissiyatıyla yaşlı
İşte orada yaşamdan bir şeyler vardı
Bir fotoğraf siyah beyaz,kenarları tırtıklı
Yaşamdan bir anı dondurmuş haklı
Ne objektife bakan önemli ne oradaki mekan
Ama işte daha yeni havalanmış bir yaprak
Bir an sonra kim bilir nereye varacak
İşte orada yaşam yeniden var olacak
(16 mayıs 2012)
deniz_feneri
18.04.2013 / 11:05
öncelikle yüreğine sağlık. şiiri okurken bir an okuduğum Suç ve Ceza romanını düşündüm. bu denli şiirsel değildi fakat anlatımı ve tasvir üslubu muhteşemdi. şiirinde de bunu buldum. okurken gözünde o koltuğu, o köşesi tırtıklı fotoğrafı, o taşları yosun tutmuş çeşmeyi ve eski kitabı canlandırabiliyorsun. harika anlatım, süper şiir.
deniz_feneri
18.04.2013 / 11:05