Şu dosthane kalbime bir avuç su dökemem
Yanarımda kendi kendime yanarım kimse bilmez.
Suskunluğum tek korkumdur kimse bilmez
Ses bana ben sese çığlık çıglığa
Küllenen dumanım arkadaş oldu bana
Ne yarışı bu yorulmadın mı hala
Bırak dünya dönsün dönebildiği kadar
Cahil cahil konuşmalar yarım kalan zamanlar
Yitip giden insanlar ,yok olan gelecegimiz
Düşünmekten kahrolduğum insanlıgımız
En kötüsüde hiç bir şey yapamadan seyrettigimiz.
Dogruların unutuldugu günlerdeyiz.
Mutlu olmak ne mümkün
Yanarımda kendi kendime yanarım kimse bilmez.