Bilmiyorum neresindeyim yalnızlığımın,
Kaçıncı sayfasını yazıyorum bilmiyorum.
Hangi odasında kırılıyorum cam gibi
Ve hala nasıl kepenklerimi kapatabiliyorum.
Bilmiyorum
bazen hiç bir şey saklayamıyor kendini,
birden koşuyor birden yoruluyor hayat,
Nefes almak boğuyor bir karbondioksit gibi.
En anlamlı varlıklar bile anlamsızlaşıyor.
Geriyi düşünmeden yürüyorum kararsızlığımın,
sanki her şey karardan ibaretmiş gibi.