Bir deniz maviliği gibiydi yalnızlık
Acıyı yüzüne vururcasına ; dalga dalga
Her vuran dalgada boğulurcasına
Kalbi acıyla sıkışırcasına
Nevrimin döndüğü yer işte o sokak başı
Gözleri dolu dolu yerde yatan soğuk beden
Gözlerimin ihanete uğradığı o an işte bu an
Kulaklarımda yankılanan o çığlık sesi
Yerde duran o boş mermi kovanları
Kim bilir hangi annenin canından can aldı
İşte o geçen gördüğüm kaldırım taşı
Hemen üzerinde sokak lambası
Üzeri kan dolu hangi intikamın parçası
Yollarda ihanetin üç boyutlu bir resmi
Annesinden ayrılan bir çocuk cenazesi
Tabutunda bir tahta ,mezarında onca kan
İntikam diye diye can kardeşini vurdun
Vicdan denilen şeyi sen zaten çoktan gömdün
İhanetin yemini kolay geçer mi sandın ?
Yaptığın onca şey affedilir mi sandın ?
Gözlerimin önünde sen anne mi gömdün
Onca insan içinde sen annemi mi buldun?
Esaretin büyüyüp ,cesarete mi döndü
Yüreğindeki çocuk birden cani mi oldu?
Yükseldiğin o dağlar yıkılmaya yüz tuttu.
Lağımdaki fareler senin yüzünden kustu.
Doğan her güneş artık günümü cehennem etti.
Babamın emaneti annemi de yok etti.