Çocukken sevmezdim bitter çikolatayı,
O acı gelirdi, sütlüsü olduğundan.
Meğer acılar durdurmazmış kanamayı,
Dilimiz de yaşlandı acıya alışan.
Insanlar mutluyken hiç bakmazmış atiye,
Sefadayken hatırlanmazmış tüm kederler.
Aşık! Sakın üzüntüyle bakma maziye,
Sevmeyen sevgililer zaten hep giderler.
Hıçkırarak ağlayan kadının ses tonu,
Anımsatır o sızlatan nakaratları.
Nafile apartmanların taştan kolonu,
Yıkılıp alsın bu yalnız kalmış canları.
Bitter yanımda, en sertini koy kardeşim!
Dört-beş bilemedin on beş kadeh kâfidir.
Başka yoktur belki koca cihanda eşim,
Yağan yağmur değil, gözlerimin selidir.