derler ya ilacıdır herseyin zaman asla inanma
yalan söyler cogu zaman insana
bazen dındırebılır kanayan yaralarını
ama kanatır genelde tabulara inat
ben inanmıyorum zamana
beni yıkınca karanlıklar bir bıcak keskınlıgınde cökünce odama
görmez olur gözlerim dünyayı
bir perde çöker sana acık gözlerıme
sadece suretınden ıbarettır butun görüş alanım
seni saklayabılmek kadar korkutucudur
dısa vurmadan
anlatamadıgım caresızlıgım kadar caresız kalır kalp atıslarım
sonra bişeyler düğümlenır bogazıma
megerse ne zormus senle olmak
hayalın bıle kesmeye yeterken nefesımı
cözerken ayaklarımın bagını gözlerinin parıltısı
korkutur benı
sonra dengesızce catarım zamana
sankı sucudur tum olumsuzlukların
senı bana vermıyorya
sankı pesıne takılmamı bekler akreple yelkovan
farkında deıllerler onlarda
aslında surukluyorlar belırsız bır sona
ben bu dengesızlıgımle
bu bılmezlıgımle sevgınden baska bırseyı
sımdı nasıl ınanayım zamana
hiç olmadıgım kadar muhtacken sana
hıc vermedıkı senı bana