olmasın kavgalar olmasın savaşlar
kırılmasın gencecik fidanlar
ağlamasın analar ağlamasın bacılar ağlamasın çocuklar
bu ölümlü dünyada neden bu kıskançlıklar
güzel güzel yaşamak varken
niye bu kinler bu kavgalar
barışsın bütün insanlar
mutlu olsun çocuklar yeşersin taze fidanlar
açsın çiçekler gelsin baharlar
güneş bir başka doğsun mutlu sevinçli
yetim kalmasın çocuklar
aç susuz kalmasın insanlar
kardeşçe yaşamak varken neden gök yüzünüsarsın kara bulutlar
neden barut kokusu dolsun tertemiz hava varken
bonbalar patlamasın
kalmasın evsiz barksız insanlar
yarı aç yarı susuz kimi anasız kimi babasız
dedeler nineler çaresiz
gözleri yaşlı hastalar yaralılar
dudakları çatlamış susuz kalmış
kollarında ölmüş sevdalılar
yüzlerinde acının izleri solmuş o gülen gözleri
neden bu acı neden bu ahlar
ne zaman bitecek bu savaşlar
avurtları çökmüş gözleri yorgun
hiç bir umut yok doğan güneşten
yaşları çok küçük anlamıyor bu zulüm neden
neden bu savaşlar neden niye bu kavgalar neden
usagi
03.04.2007 / 14:00
Sevgili Ayşe,
Konusuyla,vermek istediğin temayla güncel bir konu seçmişsin.Bu çok önemli.Şiirinde bunu yansıtman çok güzel.Çok güzel olmuş,tebrikler{s:033}
usagi
03.04.2007 / 14:00