Şiir Defteri

Şehrimin Arsız Sokakları

Yazan: atila21
09.04.2015 / 15:28
1469 kez görüntülendi
1 yorum yapıldı
Şehrimin Arsız Sokakları Şehrimin, Arsız sokaklarında geçti çocukluğum. Onunla fırtınalar yaşadı gencecik yüreğim, Devasa korkularım vardı hep ondan yana, Bir sükunet yaşamadı yüreğim. Her an bir yangın yeri, Her zaman adeta mağma. Hep sıkılmış yumruklara doğru yürüdük o sokaklarda. Korku nedir bilirdik, Çünkü cahil çocuklar değildik, Gölgeler düşman, gölgeler cellat hep ardından. Merhamet susmuş. Zalimler fetva veriyordu yaşadığım o arsız sokakta. Zehir zemberekti duyduğun, Abı Kevser diye, Zehir sunuluyordu.. gök kuşağı renginde bardaklardan Sana uzanan el, Gerçekten el oğlu elin eliydi. Ez kaza ölsen bu arsız sokaklarda, İşte bu diye seni gösterirdi, şehadete kalkmayan parmakları. cabası ise, kefen ve tekvin işleriydi zemheri soğuğunda. Bütün öyküsü bu idi diyebilirim, çocukluğumu gömdüğüm, bu arsız sokakların. Atila Yalçınkaya

heradot


09.04.2015 / 17:06
bu ilk yazınıza göre daha iyiydi ama yine kafiye eksikliği vardı başlığı birçokkez yenelemişsiniz :)
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • VEJETARYEN1978
  • Serdar150
  • yunuskivanc
  • Adıyaman
  • Şiirlik

Bağlı Üyeler

  • Şiirlik13:46
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir