Sen varsın
Odamdasın şimdi
Sana her zamanki gibi bin nazarla bakıyorum
Kır kokusu saçlarından toz toz dağılıyor
Sığmıyor güzelliğin odaya
Hele sıcaklığın köpürüp taşıyor Dicle gibi.
Kar beyazından tenin berrak bir pınarı andırıyor
Gözlerindeki ışıltı lambadan daha nurlu
Surat asmak yakışmıyor bu yüze
Gülücükler ısmarlıyor yüzün
Saçlarını tarayan kız çocuğu gibi.
Bütün bencillikleri tuz buz ediyor tavrın
Zehrini akıtmış ve tertemiz yüreğin
Maskeleri sanki uçurumlara yuvarlamışsın
Yitik hayatları, ölü canları diriltiyorsun
Baharın gelişi gibi.
mehmet nuri olğun