Yoldasini kaybetmiş mechule uçan bir kuş gönlüm
Sert fırtınalara söyleyecek ne sözüm kaldı ne özüm
Rüzgar kanatlarimi acitmaya başladı hafiften
Gunes avutmaya yetmiyor bedeninmi kasvetten
Yolun sonu belli değil nereye gidiyorum bilinmez
Bilinmezligin yolu umutsuzlugumdan kestirilmez
Felek yıldırım gibi vurdu beni
Karanlık aldı yol arkadaşımı, yaşama sebebimi
Geceleri sanki daha mutlu kanat çırpışım
Belkide o gitti gideli gün yüzüne hasret kalmışım
Derin uykulardan soluksuz uyanmış
O nu yanımda her goremedigimde ayrı bir yanmışım
Gidiyorum işte mechule ağır aksak
Gitsem de ne olur yüreğim onsuz yarım yamalak
Gök kuşağı çıkıyor bazen kanatlarımın altinda
Tutunacak gibi oluyorum dünyaya
Umutlarim da yarım
Hatırlıyorum birden vuruyor zihnime
Gökkuşağı seni hatırlatıyor bana
Senin gidişin gibi olacak sonu biliyorum
Bir rüzgar çıkacak ve bizi ansızın ayıracak
Vursa diyorum beni bir avcı
O vursa ve bari o mutlu olsa
Yüreğim hergun sensizlikle yanacağına
Bedenim bir kere yansa ....