Yosun tuttu unutulmuşluğum
Yorgun, sendelemiş ve arsız
Yaşlanmış bir unutulmuşluk bu
Hem de en edepsizinden
Gökten boşalırcasına
Tüm zamanlara sızacak kadar şuursuz
Karanlıklara gülümseyecek kadar nazik
Kendinden emin bir unutulmuşluk bu
Bazen şehrin burnu havada ışıklarına
Bazen çıkmaz bir sokak duvarına
Bazen de bir boyacı sandığına misafir
Çıldırdan unutulmuşluğum
Gidiyoruz bak
Kimseye ses etmeden
Zamandan aşırmadan
Usulca ve başbaşa