Kuruldumu mahşer sofrasi
Sükunet çöker gönüllere.
Güneş kizil batar,
Ay turuncu doğar.
Bi güvercin selamlar, bulutlari gök yüzünde.
Bi çocuk el sallar kopup gidenlere.
Gönlünün kabesine bir patatya konar adamin;
Adam lal olur,
Adam kör olur,
Adam sağir olur.
Kuruldumu mahşer sofrasi!
Yakin uzak olur,
Uzak yok olur.
Bi rüzgar haber getirir sevdiğinden.
Bi koku sarar masani,
Raki bahane dostlar faşit olur.
Sorular döner kafasinda adamin.
Ama çabuk yorulur, kalbi acir.
İçine bi sikinti çöker,
Nefesi daralir,
Yüreği kopar, kaybolur.
Bi çocuk, el sallar uzaklardan.
Kaybettikleri ne!