Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / HAYATIM 2

Yazardan en yeniler

Daha yaşım 17 lisede okuyordum Gelecek istikbali umutla dokuyordum Ama bırakmadılar saldırdılar dört koldan Kapıldım bir rüzgara ki nihayet çıktım yoldan Bir gün bisikletime atladım çıktım yola 19 Mayıs günü indim ki İstanbul a Otobüs taksi insan sanki kayboldum sandım Nihayet bir otelin odasına sığındım Dörty divar arasında kara kara düşündüm Otel de çok soğuktu üşüdümmü üşüdüm Üç beş gün dolaştım koskoca İstanbul u Aç geziyor gelenler yokki parası pulu Her sokağı bir tarih her caddesi bir destan Sarayında tarihi yaşamak bir heyecan Bir perşembe sabahı geziyorken boğazı Binlerce gelen insan çoğunun yanmış ağzı Yüzlerinden belli ki hayatın acı yönü Çağların yükü binmiş burası Eminönü Galata ya uzandım yürüdüm hayli zaman Sürünmeye başlarsın parasız kaldığın an Fakat nafile günler,gülhane de geçiyor Ufak tefek çocuklar,bakın neler içiyor Ulu çınar altında, kurmuşlar masaları Getirmişler sakalar, içkili kasaları Bumuydu tarih dolu,okuduğum İstanbul Kimi olmuş para ya, kimi de içkiye kul İbret dolu günlerim, geçerken bir hanede Adam iş sözü verdi, yerleri tophane de Adres verdi dedi ki, gel yarın işe başla Fazla maaş veremem, sana bu çocuk yaşta Ne yaparsın çaresiz, bu uzak ça gurbette Aklım ikna ediyor, git patrona evet de Sabahleyin kalkınca,gittim sokak revani Sordum üç beş işçiye,gelmemiş patron hani Ani den gelver di , selam bile vermiyor İşçiler üzerin de hayli göz gezdiriyor Sordu senmisin gelen,daha küçücük yaşın Yatacak yer veririz .hem yazın,hemde kışın Önce bismillah dedim,sonra başladım işe Fazla sevinmedi usta, bu ansızın gelişe Gece gündüz çalıştım, aldırmadım bu naza Kimse ömür biçmiyor, şarlatan ve kurnaz a Daha dört ay geçmeden,oluverdim usta Ellerim marifetli,hünerli bu hususta Artık param da vardı,hem de usta olmuştum Daha üç ay geçmeden,sevdiğimi bulmuştum Bir pazar ,sevdiğimle karşılaştım park ta ben Sordu ne iş yaparsın,kimsin nerelisin sen Simsiyah gözlerinde, kaybolduğumu sandım Meğer alay edermiş,nede gafil aldandım Yer gök karardı deprem mi,oluyor ne Aylar yıllar geçti de, gelemedim kendime Geri kalan ömrümün, manası kalmamıştı Bel ki Kerem Aslı ya, böylece yanmamıştı Gezdim cadde sokağın,kaldırım taşlarını Serin boğazın yeli,sildi göz yaşlarımı Yeşil siyaha döndü,Ben küstüm kaderime Vakit geldi nihayet,döndüm askerliğime Yıllar acı ızdırap,parçalandı da geçti Sarışın ve genç subay, bana Hozat ı seçti Martın otuz birinde,çıktım uzun bir yola Bir tren dolu asker,hepsi girmiş kol kola Kiminin yari gelmiş,kimisinin ana sı Orda duran askere,ne diyor kaynana sı Nihayet düdük çaldı,tren çuh çuh ediyor Aanalar gözü yaşlı, geri geri gidiyor Tren uzaklaştık ça, el sallayayan kalmıyor İlk defa sevgiliden,ayrılanlar ağlıyor Fazla uzun sürmedi,gittiğimiz yerlere Uzun boylu birsubay,bağıdı askerlere Hazır ol diye bağırdı,fakat anlayamadık Ne kadar bağırsa da,kimseden çıkmadı gık Dört acemi asker,sonra da,çavuş kursu Maaş diye verdiler,on lira asker bursu İki sene sonun da ,bende aldım teskere Bu aziz görev bitince,bende aldım teskere.. Muzaffer Tekbıyık 1984

HAYATIM 2

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler